به تَرک عشق ، اگر چه نصیحتِ بد نیست (حیدر یغما)

زلال که باشی، آسمان در توست... - به تَرک عشق ، اگر چه نصیحتِ بد نیست (حیدر یغما)

« به تَرک عشق ، اگر چه نصیحتِ بد نیست

مرا مگو ، که همه بَنگ بَنگِ پنبه‌زنی[1]است

کسی که عشق ندارد ، اگر ز من پرسی

نمُرده است ، ولی زنده‌اش ز بی‌کفنی است

اگر که پاسخ ِ ناعاشقی نگفتم فاش

نه حق به اوست ، که اینَش نشانِ تودهنی است

بیا به گوشهء ویرانِ عشق بنشینیم

که پادشاهِ دو عالم شدن ، ز بی‌وطنی است

تَبَر چه می‌شکنی؟ از سر ِ[2]شکستن بُت؟

شکستن بُتِ کفّار ِ دهر ، خودشکنی است

اگر چه در شبِ شعر و حضور اهل ادب

زبان دلکش من ، ذوالفقار بوالْحَسَنی است ،

به پیش اهل هنر ، شعر ، خفّتیغماست

که کوه سر به فلک ، محترم ز بی‌سخنی است »

شعر از: حیدر یغما

[1]= کنایه از بیهودگی و بی‌فایده بودن.

[2]= از سر ِ : برای ، به منظور ، به عنوان.