آتش دل (تصنیف و ترانه)

در دل آتش غم رُخت تا که خانه کرد

دیده سیل خون به دامنم بس روانه کرد

آفتاب عمر من فرو رفت و ماهم از افق چرا سر برون نکرد

هیچ صبحدم نشد فلک چون شفق ز خون دل مرا لاله گون نکرد

ز روی مَهَت جانا پرده برگشا ، در آسمان مه را منفعل نما

به ماه رویت سوگند که دل به مهرت پابند به طره ات جان پیوند

قسم به زند و پازند به جانم آتش افکند فراق رویت یک چند

بیا نگارا جمال خود بنما ، زِ رنگ و بویت خجل نما گل را

رو در طرف چمن بین بنشسته چو من ، دل خون بس ز غم یاری غنچه دهن

گل درخشنده، چهره تابنده، غنچه در خنده بلبل نعره زنان

هر که جوینده باشد یابنده، دل دارد زنده بس کن آه و فغان

ز جور مه رویان شکوه گر سازی ، به ششدر محنت مهره اندازی

همچون سالک دست خودبازی ، همچون سالک نقد جان بازی

آهنگساز: عبدالحسین برازنده (در ابوعطا)

شعر: استاد حسن صدر سالک