من و زندگی (فرهنگ و اجتماعی)
من در شهری زندگی میکنم، شهری که دل به دست آوردن سخت است و دل شکستن هنر میباشد !
شهری که در دانشگاهش گاها" این را یادت میدهند که چگونه با حراست نرم صحبت کنی تا خوشش بیاید!
شهری که ملت رسانه ای دارد ، اما رسانه ملی ندارد !
شهری که زبانش “پارسی” است اما میگویند “فارسی” چون در زبان ، عربها “پ” ندارند !
شهری که من دوست دارم هوای تو را داشته باشم، و تو هوای من را، اما نه به معنی حمایت! به این معنی که هیچ کدام نمیخواهیم در هوای خودمان نفس بکشیم !
شهری که عبدالمالک ریگی را از هوا پایین میکشند اما دزدان چند مجسمه را نمیتوانند پیدا کنند !
شهری که مرگ حق است و حق گرفتنی!
شهری که برنده یعنی کسی که کمتر از بقیه می بازد !
شهری که کف اتوبانش دست انداز دارد !
شهری که همه فکر میکنند فقط خودشان میفهمند !
شهری که مرگ بر آمریکا میگویند ولی آرزویشان این است که آمریکا را حداقل یکبار ببینند !
شهری که همه ، مشکل را در کسی دیگر می جویند !
شهری که هنوز نفهمیدم من در آن به دنیا آمدم یا در آن مردم…. !
و آقا ... ما ایرانی ها کی میخواهیم درک کنیم که هر کس خودش مسؤول زندگیش است و حریم خصوصی، خصوصی است.
این ملت باید در عقب ماندگی بمیرند. چون هنوز وقتی عکس دست زنی را میبینند غش میکنند.
بابا ... بیدار شوید ، اینجا قرن ۲۱ است نه زمان عرب جاهلی ...